Eduard Schulz 1913-1944

Eduard Schulz werd geboren op 22 november 1913 in Nowo-Rowonowka, Rusland. In 1928 verhuisde het hele gezin (vader, moeder en zes kinderen) naar Duitsland. Zes jaar later verhuisden ze wederom, dit keer naar Oost Pruissen in de plaats Kretin nabij Bartenstein in het huidige Polen. Hier betrokken ze een Gutshof (grote boerderij) waar Eduard ook werkzaam was. In datzelfde jaar meldde hij zich ook bij de S.A. (Sturmabteilung) Gruppe Ostland. In de tweede helft van de jaren 30 meldde Eduard zich voor de Kriegsmarine alwaar hij werd opgeleid tot artillerist. Hoe dit verder verlopen is onbekend. 

Quittungs-Karte S.A. van Schulz

                  Schulz als Obergefreiter in de Marine Flak Batterie Pogum

Eduard Schulz (2e. van links) rond 1936 bij de Kriegsmarine. 


Eduard leerde rond 1940 op de boerderij zijn latere vrouw ook kennen; Imkeline Gerhardine Reck uit Ditzum, Ostfriesland. Zij werd als lid van de BDM (Bund Deutscher Mädel) in Kretin geplaatst. Aan het einde van de BDM periode moesten alle jonge dames die dit vervuld hadden nog een jaar lang werkzaamheden op bijvoorbeeld een boerderij verrichten, de Landjahr genoemd. 

Gelijktijdig was de oorlog al uitgebroken en werd Eduard opgeroepen om actief dienst te nemen bij de Kriegsmarine. Gezien zijn eerdere geschiedenis bij dit legeronderdeel werd hij ingedeeld bij de Marine Flak Abteilung 236. Hier kwam hij op 29 mei 1940 als bemanningslid van het 2. Geschütz (kanon) in de Marine Flak Batterie Delfzijl terecht. Eduard was toen in de rang van Obergefreiter en heeft tot 17 februari 1941 het geschut in Delfzijl bemand. Hierna volgde overplaatsingen naar Batterie Pogum, een dorpje ten oosten van Ditzum in Ostfriesland. Toevalligerwijs de plaats waar zijn vriendin vandaan kwam. Op 20 december 1941 trouwde hij met Imkeline die inmiddels al was teruggekeerd uit Kretin. Eduard liet zich toen inschrijven op haar adres waarna Ditzum zijn officiële woonplaats werd. 

Ergens in 1943 werd Eduard vanuit Batterie Pogum naar Frankrijk overgeplaatst. Hier diende hij als Obermaat (onderofficier) bij de Leichte Marine Artillerie Abteilung 687 gelegen op het eiland Ile d'Oleron in de buurt van La Rochelle. Aanvankelijk was de oorlog hier ver weg en Eduard werd in augustus van dat jaar onderscheiden met het Reichssportabzeichen (sportonderscheiding).

Oorkonde Reichssportabzeichen afgegeven bij de Marine Artillerie Abteilung 687 in Frankrijk


Op 6 juni 1944 vond de grote geallieerde invasie in Normandië plaats. Hoewel dit niet bij La Rochelle plaatsvond kwamen de gevechten naarmate de weken verstreken steeds dichterbij. In augustus 1944 behoorde dit eiland tot de Festung La Rochelle. Een Festung hield in dat het tot de laatste man en laatste kogel verdedigd diende te worden. Het was in de zelfde maand dat er ten noorden van La Rochelle zware gevechten plaats vonden tussen Amerikanen en Duitsers. Eduard werd met zijn eenheid ingezet in Angers gelegen tussen Nantes en Le Mans. Angers werd op 10 augustus bevrijd. Een van de dodelijke slachtoffers van deze bevrijding betrof Eduard Schulz. Hoe het exact gebeurd is tot op de dag van vandaag onbekend. Eduard ligt begraven op de Kriegsgräberstätte Marigny nabij Saint-Lô in Normandië.

Zijn zoon Edmund Schulz, geboren op 29 september 1944 heeft hij nooit mogen zien.. 

Gedenksteen (foto: G. Nieboer)


Via Edmund, tegenwoordig wonende in Leer (Ostfriesland) is het nalatenschap begin 2020 geschonken aan het museum. Het nalatenschap bestaat uit het fotoalbum van Batterie Delfzijl, enkele foto's van de diensttijd in Delfzijl, Pogum en Frankrijk, paar documenten en een oorkonde verkregen bij het behalen van de sportonderscheiding.