Eigenaar van het museum is Ties Groenewold (1992). De interesse voor de oorlog was er al van jongs af aan (ca. 3-4 jaar). Waarom mij dit zo gegrepen heeft - en nog altijd zo grijpt - is tot op heden onduidelijk. Binnen de familie hebben weinig gebeurtenissen plaatsgevonden, dus hier komt het niet vandaan. De interesse was niet continu sterk aanwezig, maar kwam met vlagen. Hier kwam verandering in op 1 augustus 2009 toen ik met een kameraad enkele bunkers bezocht aan de kust bij Delfzijl. Bij thuiskomst meer over deze bunkers opgezocht en niet veel later de verzameling hulzen die ik als kind eens had verzameld weer het daglicht laten zien.

Het 'groene virus' zoals veel liefhebbers zeggen had zich nu ook definitief in mijn lichaam gevestigd. Dag in, dag uit was ik met de materie bezig; onderzoek middels de computer, en later ook archieven en natuurlijk het veld in, op zoek naar restanten uit de oorlog. Dit leidde tot vele reisjes naar bunkers in Nederland, maar ook Duitsland en later Denemarken. 

In de eerste maanden waren het vooral blokken beton die je bezocht, maar later zag je de variatie en functie er van in. Het begon te leven. Daarin raakte ik steeds verder geïnteresseerd en zo kwam het dat ik op een gegeven wou weten wie de toenmalige bewoners waren, hoe zij leefden en wat er gebruikt werd. Het verzamelen van die voorwerpen ging steeds sneller en ook de metaaldetector was mij niet vreemd. De collectie groeide binnen enkele jaren uit tot een slaapkamer vol voorwerpen en documenten. 

Eind 2014, toen de slaapkamer tot de nok gevuld was en ik zelf noodgedwongen in een andere kamer moest slapen kwamen mijn ouders met het idee om een museum te beginnen. De ruimte was er wel in de schuur, dus waarom niet? Een deadline voor de opening was er al wel: 19 april 2015, de dag dat Middelstum 70 jaar was bevrijd. Toch duurde het vervolgens nog twee maand tot de eerste stappen gezet werden. Het ging in een sneltreinvaart toen er via Marktplaats een grote partij vitrinekasten werden aangeboden. Het thuis hebben van de vitrines motiveerde zo dusdanig dat de hele opbouw van het museum binnen de kortste keren klaar was. Hierbij heb ik ontzettend veel hulp gehad van mijn ouders die er tot de dag van vandaag nog altijd achter staan!

Nu, vijf jaar en een inpandige verhuizing verder is het museum uitgegroeid tot een bijzondere collectie oorlogsmateriaal van vooral de provincie Groningen in oorlogstijd.