Paul Laubrich 1921-2012
Paul Laubrich werd op 11 december 1921 geboren te Wolfenbüttel, een stadje ten zuiden van Braunschweig, Niedersachsen. Hier werd hij op latere leeftijd steenzetter tot de oorlog uitbrak. Hij werd opgeroepen voor de Kriegsmarine en na zijn basisopleiding en een cursus voor het luisterapparaat (Horchgerät) kwam hij op 1 maart 1941 in Delfzijl terecht in de rang van korporaal (Obergefreiter). Hier diende hij op het luisterapparaat. Dit stukje techniek bestond – in het geval van Delfzijl - uit vier grote schelpen waarmee de ‘Horchers’ de vijand konden horen aankomen. Het apparaat had een bereik van 5 tot 12 kilometer, maar dit was vooral afhankelijk van de weersomstandigheden.
Laubrich bleef tot het bittere einde in Batterie Delfzijl gestationeerd. Hij maakte hier de gevechten mee tegen de Cape Breton Highlanders op 1 mei 1945 en werd krijgsgevangen genomen. Aanvankelijk kwam hij terecht in een tussenkamp te Oostende, België, maar kwam daarna in Amerikaans krijgsgevangenschap. Enkele maanden later kwam Paul weer vrij en keerde terug naar Wolfenbüttel. Hier trouwde hij op 26 januari 1946 en kreeg in augustus van dat jaar een zoon genaamd Volker.
Het museum heeft in 2021 contact gekregen met Volker Laubrich en na wat correspondentie over en weer besloot hij het nalatenschap van zijn vader aan het museum te schenken. Het nalatenschap bestaat uit drie foto’s, een asbak van Batterie Delfzijl zonder opschrift Kriegsweihnachten en twee borden van chinees porselein.
Paul Laubrich overleed op 17 juni 2016.
Het luisterapparaat van Batterie Delfzijl in de zomer van 1940